«Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»
Από τον κύκλο τραγουδιών*
«Μικρή πατρίδα» (1996)
των Γ. Ανδρέου Π. Καρασούλου
Βασικοί ερμηνευτές:
Παντελής Θεοχαρίδης
Μόρφω Τσαϊρέλη
Από ένα τραγούδι ερμηνεύουν:
Ελένη Τσαλιγοπούλου,
Γιώργος Νταλάρας
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Τ' αστέρια, που μετρήσαμε να πέφτουνε στη γη,
είναι οι μύθοι που είδαμε να σβήνουν στο σκοτάδι.
Χρόνια πορείες παράλληλες, που ζήσαμε μαζί
σαν στρατιωτάκια, τα 'στησε η νύχτα στο σημάδι.
Όλα αλλιώς περπάτησαν, ποιος να το φανταστεί;
Δίχως σενάριο τελικά το έργο αυτού του κόσμου.
Κι όσοι σκηνοθετήσαμε μιαν άλλη του εκδοχή,
ο χρόνος μας παράτησε στα απόμερα του δρόμου.
Η μόνη αλήθεια, που ένοιωσα ν' αντέχει στη βροχή,
αυτή η φιλία, που άπλωσε και γέμισε τα χρόνια.
Αυτός ο μύθος, που έντυσε των δυο μας τη ζωή
σαν άνοιξη, που σώσαμε στον πιο βαρύ χειμώνα.(δις)
Σ' ένα ταξίδι αδιάκοπο ο κόσμος προχωρά,
σαν καραβάνια τα όνειρα την έρημο διασχίζουν.
Αδύναμα κι ευάλωτα, στου χρόνου τη φθορά,
μόνο τα αισθήματα μπορούν βυθούς να καθρεφτίζουν.
Η μόνη αλήθεια, που ένοιωσα ν' αντέχει στη βροχή,
αυτή η φιλία, που άπλωσε και γέμισε τα χρόνια.
Αυτός ο μύθος, που έντυσε των δυο μας τη ζωή
σαν άνοιξη, που σώσαμε στον πιο βαρύ χειμώνα.(δις)
*"Για την ιστορία..."(click it)
Από τον κύκλο τραγουδιών*
«Μικρή πατρίδα» (1996)
των Γ. Ανδρέου Π. Καρασούλου
Βασικοί ερμηνευτές:
Παντελής Θεοχαρίδης
Μόρφω Τσαϊρέλη
Από ένα τραγούδι ερμηνεύουν:
Ελένη Τσαλιγοπούλου,
Γιώργος Νταλάρας
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Τ' αστέρια, που μετρήσαμε να πέφτουνε στη γη,
είναι οι μύθοι που είδαμε να σβήνουν στο σκοτάδι.
Χρόνια πορείες παράλληλες, που ζήσαμε μαζί
σαν στρατιωτάκια, τα 'στησε η νύχτα στο σημάδι.
Όλα αλλιώς περπάτησαν, ποιος να το φανταστεί;
Δίχως σενάριο τελικά το έργο αυτού του κόσμου.
Κι όσοι σκηνοθετήσαμε μιαν άλλη του εκδοχή,
ο χρόνος μας παράτησε στα απόμερα του δρόμου.
Η μόνη αλήθεια, που ένοιωσα ν' αντέχει στη βροχή,
αυτή η φιλία, που άπλωσε και γέμισε τα χρόνια.
Αυτός ο μύθος, που έντυσε των δυο μας τη ζωή
σαν άνοιξη, που σώσαμε στον πιο βαρύ χειμώνα.(δις)
Σ' ένα ταξίδι αδιάκοπο ο κόσμος προχωρά,
σαν καραβάνια τα όνειρα την έρημο διασχίζουν.
Αδύναμα κι ευάλωτα, στου χρόνου τη φθορά,
μόνο τα αισθήματα μπορούν βυθούς να καθρεφτίζουν.
Η μόνη αλήθεια, που ένοιωσα ν' αντέχει στη βροχή,
αυτή η φιλία, που άπλωσε και γέμισε τα χρόνια.
Αυτός ο μύθος, που έντυσε των δυο μας τη ζωή
σαν άνοιξη, που σώσαμε στον πιο βαρύ χειμώνα.(δις)
*"Για την ιστορία..."(click it)
